Dierengeheimen

Vorige week kwam een lieve, stoere hond op mijn pad. Het baasje had een afstemming aangevraagd, niet omdat er per sé wat mis was, maar ze was gewoon nieuwsgierig naar wat haar hond te vertellen had. Toen ik de afstemming ging maken, bleek de hond in het begin niet zoveel te vertellen te hebben. Na wat geduld, wachten en vragen stellen kwam de hond toch los. Hij vertelde dat hij heel goed met zijn lichaamstaal kon aangeven wat er mis was of wat hij juist fijn vindt. Een prater was hij niet, hij legde op dieper niveau weinig tot geen verbinding met mensen of andere dieren. 

Daar ging voor mij een lampje branden, omdat dieren in het algemeen meer op dieper niveau communiceren. De hond vertelde dat hij dit niet deed, omdat er in huis door zijn baasjes ook weinig gecommuniceerd werd. ‘Er zijn teveel geheimen in dit huis’, was de letterlijke uitspraak van de hond. Hij bedoelde hiermee dat zijn baasjes wel communiceerden met elkaar, maar veel grote geheimen verborgen hielden en geen diepgaande, hoognodige gesprekken met elkaar voerden. Daardoor voelde de hond ook niet de behoefte om een echte verbinding te leggen met zijn baasjes. Het voelde zelfs voor hem alsof er ‘bommetjes’ in huis rondliepen, omdat er zoveel binnen werd gehouden door de baasjes. En dat deed de hond pijn, waardoor hij zich afsloot en het liefst met zijn lichaam communiceerde. Hij wilde graag dat zijn baasjes meer gingen praten met elkaar, zodat hij zich ook meer kon openstellen. Nu voelde hij een beklemming als hij op dieper niveau wilde praten, fysiek voelde dat voor hem als een brok in de keel. Nadat ik samen met de hond hieraan werkte en wat tips & handvaten voor de baasjes kon opschrijven, was de hond een stuk opgeluchter. Ook al was er eigenlijk niets aan de hand, toch had de hond voor het hele gezin voor een waardevolle omslag gezorgd. 

In dit geval had het binnenhouden van geheimen door de baasjes ervoor gezorgd dat de hond zich niet meer goed kon en wilde verbinden. Ook op zo’n manier kunnen onze huisdieren ‘last’ hebben van onuitgesproken geheimen. Het tegenovergestelde komt echter vaker voor. Een dier kan zich een ‘energiedump’ voelen, doordat de baasjes bewust of onbewust al hun zorgen en ellende over het dier uitstorten en het dier daardoor met een hoop negatieve energie achterblijft. Natuurlijk kun je je verdriet of geheimen met je dier delen, maar het moet wel in balans zijn. Je dier moet ook de kans krijgen dit te verwerken. En als je bedenkt dat veel dieren sponzen zijn, die alle energie in hun omgeving opzuigen, snap je dat dit voor problemen kan zorgen. Niet ieder dier kan zich makkelijk afsluiten of openstellen. Dan kan een afstemming heel verhelderend zijn voor de baasjes en het dier.

Zo blijven mijn afstemmingen altijd een verrassing. Ik weet nooit hoe een gesprek met mens of dier gaat verlopen. Iedere keer laat ik dat weer helemaal open en de manier van spreken is bij iedereen weer anders. Verveelt nooit!