Dierencommunicatie in een afstemming - Bella's verhaal

'Als ik Bella vraag hoe het met haar gaat en wat ze van haar nieuwe plekje vindt, zegt Bella als eerste dat ze zich wankel voelt. Ze vertelt dat ze voor haar gevoel haar eerste levensjaren ‘heen en weer gesleept’ is. Dit bedoelt ze niet eens zozeer op fysiek vlak, maar vooral op mentaal vlak. Ze voelde zich niet echt thuis, ze voelde geen stabiliteit van haar omgeving, ze had behoefte aan ‘weten waar ze aan toe was’. Bella vult aan dat ze van haar omgeving weinig liefde voelde, ze was op zoek naar verbinding. Er is goed voor haar gezorgd, dat wil ze zeker gezegd hebben. Maar enkel in de fysieke basis en die mentale basis, dat verbinding maken vanuit het hart, dat is wat Bella gemist heeft. Dit maakte dat ze zich een vreemdeling voelde op de plekken waar ze stond. En bij tijde heeft ze zich zelfs een vreemdeling in haar eigen lichaam gevoeld. Het was voor haar moeilijk om enkel fysieke zorg te ontvangen, omdat die connectie, die verbinding… Die miste en die was voor haar misschien nog wel belangrijker dan de fysieke verzorging. Het gevolg hiervan is dat Bella zich op momenten heeft ‘gescheiden’ van haar lichaam; ze vluchtte in haar eigen hoofd en kon daardoor als een afgesloten paard overkomen. Bella zegt verdrietig: ‘Maar dat werd niet opgemerkt…’. 😔

Bella vervolgd: ‘Daarom ben ik naar andere paarden ook directer en wil ik mijn ruimte hebben. Ik wil letterlijk en figuurlijk met rust gelaten worden en alleen paarden toelaten als ik dat wil. Ik heb mijn ruimte nodig, ik vind het niet fijn als andere paarden op sommige momenten te dicht bij of in mijn energie staan. Daar heb ik ook een haat-liefde verhouding mee, met deze kant van mij. Want eigenlijk hoort dit niet bij mij, ik wil tot op zekere hoogte wel graag contact met andere paarden. De verbinding die ik gemist heb heeft ervoor gezorgd dat ik onzeker ben geworden, onzeker over hoe ik me moet gedragen en of ik het wel goed doe, of ik het wel waard ben. Gelukkig snap ik nu waardoor dat komt en dat het niet aan mij heeft gelegen.’

Zo, als je dit stukje met je gevoel aan hebt gelezen, kan je merken dat dit best heftig was voor Bella. 😌Gelukkig werden er later in de afstemming mooie verbindingen gelegd, waar zowel de eigenaar als het paard mee aan de slag konden. Het mooie is dat paarden/dieren hiermee sneller en flexibeler zijn dan wij mensen, ze staan dichter bij de natuur en daarmee bij henzelf. Met als gevolg dat het ‘uitspreken van’ en linkjes leggen in hun hoofd al voor meer dan slechts een opluchting kan zorgen; het geeft hen de kans om oude wonden te genezen. Ik noem dit vaak ‘aha!’ momentjes, die veel in beweging kunnen zetten. En het mooie aan een afstemming is, dat aan het einde vaak een heleboel puzzelstukjes bijeen komen en het een afgerond geheel wordt bomvol inzichten en tools om mee aan de slag te gaan. 💪

Vind je het leuk om dit soort stukjes uit afstemmingen te lezen? 

Dan kan je me ook volgen op Facebook door mijn pagina te liken 👍🏻  Ik blijf de komende tijd een aantal -anonieme- stukjes uit een afstemming delen, zodat de vele nieuwsgierige vragen hiernaar beantwoord worden en je inzicht krijgt in de gedachtewereld en psyche van mens & dier. Zo kan je ook alvast voelen of een afstemming wat voor jou of je dier is!